Tokyo Salad Bowl (2025)

ดูซีรี่ย์ญี่ปุ่น Tokyo Salad Bowl (2025) โคดะ มาริ เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจผมสีเขียวในหน่วยสืบสวนระหว่างประเทศของกรมตำรวจฮิงาชิ-ชินจูกุ เธอเป็นคนกระตือรือร้นและร่าเริง เธอทุ่มเทเพื่อช่วยเหลือทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือโดยไม่คำนึงถึงสัญชาติ อาริกิโนะ เรียวเป็นล่ามภาษาจีนที่ศูนย์แปลภาษาของกรมตำรวจนครบาลโตเกียว เขาอุทิศตนเพื่อแปลความหมายระหว่างเจ้าหน้าที่ พยาน และผู้ต้องสงสัยอย่างแม่นยำ อย่างไรก็ตาม เขาตัดสินใจออกจากกองกำลังตำรวจหลังจากเหตุการณ์อันเจ็บปวด เมื่อมาริและเรียวพบกัน พวกเขาจึงร่วมมือกันไขคดีระหว่างประเทศต่างๆ ในขณะที่พวกเขาพบปะกับผู้อยู่อาศัยชาวต่างชาติและรับประทานอาหารร่วมกันจากทั่วโลก การเดินทางของมาริและเรียวทำให้เห็นถึงความท้าทายและประสบการณ์ในการใช้ชีวิตในต่างแดน

Koda Mari is a green-haired police officer in the International Investigation Unit of the Higashi-Shinjuku Police Department. Energetic and cheerful, she’s dedicated to helping anyone in need, regardless of nationality. Arikino Ryo is a Chinese interpreter at the Tokyo Metropolitan Police Department’s Interpretation Center. He has committed himself to providing precise translations between officers, witnesses, and suspects. However, he decides to leave the police force after a painful incident. When Mari and Ryo cross paths, they join forces to solve all sorts of multinational cases. As they interact with foreign residents and share meals from around the world, Mari and Ryo’s journey sheds light on the challenges and experiences of living in a foreign land. ดูซีรี่ย์ Tokyo Salad Bowl (2025) ที่ kserietv

Native Title: 東京サラダボウル
Also Known As: 東京サラダボウル-国際捜査事件簿-
Screenwriter: Kanazawa Tomoki
Director: Kawai Hayato
Genres: Food, Mystery
Tags: Miniseries, Adapted From A Manga, Investigation

รีวิว⭐⭐⭐⭐⭐

บันทึกซีรีส์ญี่ปุ่น
26 มีนาคม เวลา 20:00 น. ·
#แนะนำและรีวิวซีรีส์ญี่ปุ่น
Tokyo Salad Bowl (2025)
“ความเห็นอกเห็นใจ…รสชาติสดใหม่ในซีรีส์สืบสวน”
เมื่อพูดถึงซีรีส์สืบสวนของญี่ปุ่น หลายคนคงนึกถึงการเล่าเรื่องของยอดคนอัจฉริยะไขคดี หรือ ความมุมานะที่จะจับคนร้ายมารับโทษ ไปจนถึงงานสืบสวนเหนือธรรมชาติ แต่สำหรับ “Tokyo Salad Bowl” กลับให้รสชาติที่แตกต่างออกไปที่ตัวละครต่างใช้ความเห็นอกเห็นใจทลายกำแพงระหว่างคนต่างชาติและคนญี่ปุ่นในกรุงโตเกียว

เล่าเรื่องราวของ “โคดะ มาริ” (Nao) เจ้าหน้าที่ตำรวจผมสีเขียวทำงานภายใต้แผนกสืบสวนระหว่างประเทศในกรุงโตเกียว เมืองที่มีชาวต่างชาติอาศัยอยู่จำนวนมาก เธอทำงานร่วมกับล่ามภาษาต่างๆ 1 ในนั้นคือ “อาริคีโน่ เรียว” (Matsuda Ryuhei) ล่ามภาษาจีนที่เคยเป็นอดีตตำรวจสืบสวนมาก่อน พวกเขาร่วมมือกันจัดการคดีต่างๆที่เกี่ยวข้องกับคนต่างชาติ เช่น การค้นหานักท่องเที่ยวที่สูญหาย การบุกจับธุรกิจลักลอบขนของ เป็นต้น พร้อมทานอาหารจากประเทศต่างๆร่วมกันระหว่างการสืบสวนจนทั้งคู่เริ่มสนิทกัน ทว่า “โคดะ มาริ” ก็ค่อยๆได้เรียนรู้อดีตของ “อารีคีโน่” พร้อมกับข่าวลือเรื่องที่เขาจงใจแปลผิดจนต้องลาออกจากการเป็นตำรวจและเกิดความไม่ลงรอยระหว่างเขาและตำรวจผู้ใหญ่บางคน ไปจนถึงความสัมพันธ์อันซับซ้อนในอดีตของ “อารีคีโน่” กับ “โอดะ ซาโตรุ” (Nakamura Aoi) อดีตตำรวจผู้จากไป
สื่อญี่ปุ่นผลิตซีรีส์แนวสืบสวนหลากหลายประเภทตั้งแต่สมจริงไปจนถึงเหนือจริง แต่สำหรับ น่าจะเป็นหนึ่งในงานไม่กี่ชิ้นที่นำเสนอเรื่องราวของ “คนต่างชาติ” ที่อยู่ในโตเกียวได้อย่างครบถ้วนทุกมิติมุมมองผ่านการเล่าเรื่องที่ครบรสชาติ ตลอดการรับชมทั้ง 9 ตอนผู้ชมเหมือนค่อยๆได้ชิมอาหา หลายคำรสชาติก็คุ้นลิ้น แต่หลายคำรสชาติก็แปลกและแตกต่างอย่างน่าสนใจ
.
“ตำรวจ ล่าม และวัฒนธรรมนานาชาติ”
Tokyo Salad Bowl เล่าเรื่องราวการสืบสวนสอบสวนที่ให้รสชาติต่างจากซีรีส์ญี่ปุ่นเรื่องอื่นๆเพราะไม่ได้มีแค่การคลี่คลายคดี แต่ยังเล่าถึงการทำงานภายใต้กำแพงภาษาที่ต้องอาศัยความเข้าใจ ความถูกต้อง และความซื่อตรงในการทำงานทั้งจากฝั่งตำรวจและฝั่งล่าม บทโทรทัศน์เล่าให้เห็นถึงความยากทั้งของเนื้องานและความยากในการวางตัวในการทำงานของคนใน 2 ตำแหน่งนี้ได้อย่างน่าสนใจ เพราะต่างต้องรักษาทั้งความมั่นคงและความยุติธรรมให้กับประเทศบ้านเกิด ขณะเดียวกันก็ต้องมีความเห็นอกเห็นใจชาวต่างชาติไม่ว่าจะอยู่ในสถานะนักท่องเที่ยว คนทำงาน คนพลัดถิ่น ไปจนถึงเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายหรือผู้กระทำผิด Tokyo Salad Bowl ถ่ายทอดมุมมองได้ค่อนข้างครบถ้วนภายในเวลาที่จำกัด นอกจากนี้ซีรีส์ยังเพิ่มความน่าสนใจจากวัฒนธรรมนานาชาติผ่าน “อาหาร” ที่เปรียบเสมือนเป็นตัวละครสมทบและเป็นกิมมิคผูกเรื่องราวและผู้คนในแต่ละตอนไว้ได้อย่างน่าสนใจ รวมถึงช่วยลดทอนความเข้มจากเนื้อหาของเรื่องได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้อาหารยังเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ของตัวละครหลักอย่าง “โคดะ มาริ” (Nao) ตำรวจผมสีเขียวผู้มีความมุ่งมั่นและมีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น กับ “อารีคีโน่” (Matsuda Ryuhei) ล่ามแปลภาษาจีนที่รักษาระยะห่างในทุกๆความสัมพันธ์ อาหารช่วยละลายกำแพงความรู้สึกและเชื่อมมิตรภาพระหว่างตัวละครหลักให้ผู้ชมได้สัมผัสพวกเขานอกเหนือเวลางาน ได้เห็นเนื้อแท้อย่างจริงใจ อย่างไรก็ดี ผมรู้สึกเสียดายที่วัฒนธรรมนานาชาติใน Tokyo Salad Bowl ถูกนำเสนอแค่เฉพาะชาวเอเชีย กลิ่นอาย “นานาชาติ” จึงออกไม่มากตามที่คาดหวัง อาจเป็นเพราะเรื่องมุ่งเน้นไปที่การสืบสวนคดีใหญ่ของเรื่องที่ทำให้ต้องมุ่งความสนใจไปที่กลุ่มคนชนชาติใดชนชาติหนึ่ง
ขึ้นชื่อว่าเป็นซีรีส์สืบสวน  เริ่มต้นด้วยคดีย่อยๆในแต่ละตอน ตั้งแต่คนต่างชาติที่หายตัวไปอย่างปริศนาเพราะการสื่อสารที่ผิดพลาด ไปจนถึงคนต่างชาติที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำผิด ซึ่งทั้งสมจริง จับต้องได้ และมีมุมมองที่น่าสนใจสอดแทรก ก่อนจะเชื่อมโยงถึงคดีหลักของเรื่องอย่างการก่ออาชญากรรมโดยกลุ่มคนสีเทาซึ่งในเรื่องถูกเรียกว่า “อาสาสมัคร” พูดแบบภาษาบ้านๆคือ พวก “จีนเทา” ที่เข้ามาทำเรื่องผิดกฎหมายในกรุงโตเกียว ซึ่งต้องชื่นชมความกล้าในการนำเสนออย่างตรงไปตรงมา เพิ่มความหนักแน่นที่สนุกและชวนติดตามจนจบเรื่อง อีกทั้งยังเชื่อมโยงกับหลายๆตัวละคร ทั้งตัวละครหลักอย่าง “อารีคีโน่” ที่ภูมิหลังในความสัมพันธ์ของเขาเคยเชื่อมโยงถึงคนกลุ่มนี้แถมยังส่งผลต่อจุดเปลี่ยนในชีวิตของเขาอีกด้วย ทำให้คดีหลักมีความน่าติดตามผู้ชมต่างรอการคลี่คลายความจริง ตลอดจนตัวละครรับเชิญในแต่ละตอนที่เล่าสะท้อนมุมมอง ความคิด ความรู้สึกของคนต่างชาติที่พลัดถิ่นแถมยังถูกใช้เป็นเครื่องมือ เป็นเบี้ยในกระดานเกมสกปรกของพวกกลุ่มคนสีเทาได้อย่างน่าติดตาม
ประเด็นที่ถูกเล่าอย่างแนบเนียนและโดดเด่นที่สุดของ Tokyo Salad Bowl คือ ตัวละครต่างมีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น โดยเฉพาะคนต่างชาติที่พลัดถิ่นฐาน ที่เห็นชัดเจนที่สุดคงเป็น “โคดะ มาริ” ตัวละครหลักของเรื่องที่ใช้ความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นช่วยเหลือเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายไปจนถึงใช้เป็นเครื่องมือในการทำให้ผู้กระทำผิดยอมจำนนต่อความถูกต้อง ที่กระแทกความรู้สึกของผมมากที่สุดคงเป็นตอนที่เธอใช้ความเห็นอกเห็นใจเปลี่ยนความคิดของ “หวัง เจียน บิน” (Chang Han) ชายที่รับเด็กซึ่งถูกลักพาตัวโดยกลุ่มอาสามาสมัครมาดูแลให้กลับตัวกลับใจ ไปจนถึงบทสรุปของคดีใหญ่ที่ “โคดะ มาริ” หยุดยั้งผู้กระทำผิดโดยให้เขามีชีวิตต่อไป เป็นความเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจผู้อื่น ที่มาพร้อมกับการรักษาความยุติธรรมเพราะแทนที่จะปล่อยให้ผู้ร้ายตาย เธอเลือกให้เขามีชีวิตต่อและรอรับโทษบนโลกมนุษย์ไม่ใช่ปรโลกตามสูตรสำเร็จละครบ้านเรา นอกจากนี้ตัวละครอื่นๆก็ถูกเล่าผ่านประเด็นนี้เช่นกัน ทั้งตำรวจยศใหญ่ๆที่รู้เรื่องราวความสัมพันธ์ในอดีตของ “อารีคีโน่” แต่ก็เลือกที่จะสงวนไว้ให้เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา หรือแม้แต่ “อิยามะ” (Minagawa Sarutoki) ไม้เบื่อไม้เมาของโดะ แม้จะเป็นหัวหน้าที่ปากร้ายแต่จิตใจดี เห็นอกเห็นใจและยอมรับความแตกต่างของโคดะ รวมถึงรับฟังและกล่าวชื่นชมลูกน้องอย่างจริงใจ แม้จะใช้คำชมที่สร้างเสียงฮาก็ตาม ทั้งหมดนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ทำให้ผู้ชมเห็นว่าทั้งการเห็นใจผู้อื่นและการเข้าใจผู้อื่น เป็นหนึ่งในกลไกสำคัญของความเป็นมืออาชีพรวมถึงเป็นความสดใหม่ที่ซีรีส์เรื่องนี้ถ่ายทอดไว้
.
“อาหารจานนี้มีครบทุกรสชาติ”
Tokyo Salad Bowl เป็นซีรีส์ที่สร้างจากมังงะ ซึ่งวิธีนำเสนอของเรื่องนี้มีทั้งกลิ่นอายที่ยังคงความรู้สึกมังงะ ผ่านความสดใส ร่าเริงของตัวละครหลัก แต่ก็ด้านที่หนักแน่นจริงจังจากการคลี่คลายคดีและความเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์ได้อย่างสมดุล ทำให้เรื่องสนุกน่าติดตาม ผมชอบที่ซีรีส์ญี่ปุ่นเรื่องนี้มีรสชาติที่หลากหลาย มีทั้งสนุก ตื่นเต้น ตึงเครียด ไปจนถึงตลกและผ่อนคลายที่เล่าได้ถึงรสถึงชาติในทุกอารมณ์ ราวกับได้ทานอาหารที่ครบทุกรสแบบอิ่มกำลังพอดี ไม่หนักไม่เบาจนเกินไป แต่ยังคงความจริงจังและสมจริงไว้ทั้งในแง่การสืบสวนคดี ที่มีความสมจริง ไม่หวือหวาหรือใช้ความอัจฉริยะเก่งเหนือมนุษย์คลี่คลายคดี ตรงกับรสนิยมการดูซีรีส์ของผมที่ชอบการเล่าเรื่องผ่านตัวละครที่เป็นมนุษย์ปกติมากกว่าพวกเหนือมนุษย์ ตลอดจนความจริงจังในซีนทานอาหาร แม้จะเป็นซีนที่ผ่อนคลาย แต่ก็ถูกใส่เข้ามาให้ผู้ชมได้เรียนรู้ทัศนคติ พื้นเพ นิสัย ไปจนถึงความรู้ความสนใจของตัวละครหลักมากยิ่งขึ้นอีกด้วยแถมยังเรียกน้ำย่อยผ่านการนำเสนอที่ชวนหิวสุดๆ อย่างไรก็ดีผมพบว่าตลอดทั้ง 9 ตอนมีบางช่วงที่ถูกนำเสนออย่างนิ่งและเยิ่นเย้อไปสักนิด จนทำให้ขัดกับอารมณ์สนุกของเรื่องเล็กน้อย โดยเฉพาะหลายๆตอนที่ใช้ความเนิบนาบปูเรื่องเปิดตอน ทำให้ดึงผู้ชมให้เข้าสู่เนื้อเรื่องได้ไม่เต็มที่ ถ้าเป็นอาหารก็อาจลืมใส่เครื่องปรุงจนชืดไปสักนิด แต่ยังดีที่พอเข้าสู่เนื้อหาหลักไปจนถึงการคลี่คลายคดีหรือแม้แต่ซีนพูดคุยระหว่างทานอาหารยังคงความสนุกสนานไว้ได้ ไปจนถึงตอนจบเรื่องที่เหมือนจะทิ้งปริศนาเอาไว้ให้ผู้ชมคิดต่อ